Sunday 12 December 2010

ریاض تنسیم Reyaz Tanseem

غزل
دابه منـــې چـې دروغ هــــم څـــه پــه کـمال وايو
چاکري هم کـــړواوشعـــرونه دخـــوشحــال وايو
داسې خامــوشه سوزېــــده هم مـــزه خپــــله لري
کــوم کــوم سړي ته به د مـــاتوزړګــــوحال وايو
ښه مطمــئن يـــو،چې په خپله ګناه ښـــــه خـبريو
نه دېــوال َورګڼـــــو اونــه ورتــــه دېــــوال وايو
لارې ګـــواه درنتهنـــــبورنه ترﻻهـــــوره پورې
خپلې ســـندرې دزنځــــيرپۀ سُــــر اؤ تــال وايو
خو شــــاباسى راله دعشــــق د مـــزدورۍ راکوه
مونږ ځــــان ته کلــــه بې بها اؤبې مثــــال وايو
دهغه حُسن په غــرورکښې هيــــڅ کمى نه راځي
مونـږکه هرڅـــومره داســـــتانونه دزوال وايـــو
خله مودې ماته شى،که هغه ورځ په مونږه راغله
چې دتيـــارو ســــپر ســــاﻻر ته به مشــــال وايو
«تسنيمه»! بڼ دشـــاعرۍ شــــولوله شـوره خالي
اوس په دې دورکې به چــاته خـــوش مقــال وايو

***************************


خوشـــالي ده څــــومــــره کمـه
دنیـــــــــا ډکـــــــه لـه المـــــــه
ای زمـــا دســــــترګـــــو نمـــه
خود سوزي کـــړي لکـه شمــع
تــږې راغلــــــم له زمـــــزمــه
سرې سکروټې مې سینــــه کې
بیـــا لــه غیرو د خـــــیر طمع؟
چې دې خپــــل ناشــوني کاندي
آفــــــرین شـــــه خـپــله دمــــه
تــردې دمــــه راســــــــــره یې
خلـق خــــوب کـــوي بې غــمه
خـــوب خــو ستا او زما نشـــته
په پـــردو کې لــــه عــــالمـــــه
بې پردې مو عمـــــر تېر کړه
کوم ځــــای پاتې له مـــــاتمـــه
تـور څـــــادر دی چې رپیــږي
طمــــع او لــــه دې عــــالمــه؟
خـــــــو رایــاده کـــــربلا کــړه
هۍ تــــــوبه یې لـه کــــــرمـــه
هـۍ تـــــوبه یې د نیــــــکۍ نـه
لـــه عــــــــربه تــر عجـــــــمه
یو ښـــامار دی وینـــــه وڅښي
تیــــــاره زیــــاته وي نه کـمــه
شپه په هرصورت کې شپه وي
پیــچ درپیــــچ،خــمه درخمــــه
لارې ســـــتا د زلـــفــــو لارې
د عشـــــــق لار ده محــــترمــه
بس دا یــــــو حقــــیقت پـــاتــې
د «تســنـــیم» د لاس قــلمــــــه
د خـــــوشحــال برکت غـــواړه




***************************
بيا د زړه يـو آرزو وږمـــه ، وږمـه ده
لکه پیــغله د ځــوانۍ په خـوب وده ده
ترخه ځکه ده چې عمـــريې ډېرکم دى
خوږه ځکه ده چې ستا دخولې وعده ده
حال مو يوبل ته د کـوم قيامت ونه وې
زه يم او يــــوه خـــامـــوشه دريچــه ده
د انسـان د زړه ســـکون پکې عنقا دى
درمسال دى، که ګرجــاده ،که کعبه ده
انسـانان پکې د ګوتو په شمــېر اوسي
تش په نوم خــو ډېره لويــــه ښاريه ده
خوداکلى سم دمرګ په خـوب ويده دى
ګنې مـــونــږ وهلــې هـــره دروازه ده
حادثـو «تسنيمه» ! څه لوبې ونه کړې
خـوپه خولې موهم هغه دژوند نغمـه ده


***************************
د زنځــــير کړۍ ، کړۍ مې هـــر ارمــــان شو
لويه خـــــدايه ! دا خپــــل کور راته زنـدان شو
يو د خـــــاورو کنــــډولى ذرې ، ذرې پـــروت
دابې صــــبره زړۀ پــه مـا بانـــدې تــــاوان شو
نه چا ګوتې پرې کړې،نه يې څوک تپوس کړي
ستا يــــوسف څــــومره په مصر کې ارزان شو
يو کنـــډر يې لــــوى ثبـــــوت د بـــربــادۍ دى
دوبـــاره که داښــــار هـــر څـــــومره ودان شو
لمـرهم ځــــان د تورې شپې کفـــن کې ونغښت
يو ناکامــــه ســـــړى هـــم کــــور ته روان شو
عشـــق د وصل مرحــــلو کې يو ګـــران کار و
چې د هجـــــر مرحــله راغـــــله اســـــان شــو
خلک وايي چې په ګل هـــــم ته ويشـــــتل کړې
يوزمــونـږ په زړه کې خـــــاورې دا ارمان شو
يوې پېغــلې په زيــارت شــــکرانه کېښـــــوه
يـــــو لالــــى د لـــرې ملک نـه راروان شـــــو
يو زرګـــر ورته نيـــم ، نيـــم نۀ پـــاتې کېږي
يو بــدن د ســـــــرو او سپيـــنو زرو کان شـــو
خلکه ! کـــډې ګرځــــــول زمــــا نه زده کـړئ
چې مې زوړ پاس په اوږو د کـور اســـمان شو
چې د ســـترګو کچــــکولونه يې نســـکور کړل
يو ملنــــګ په ملنــګۍ کــې شـــــاه جهـــان شو
يو رحمـــان ، په ســړه بڼ کې ګل پــاشي کــړه
يو «تسنيم» ، په کــــراچۍ کې غـزل خوان شو

***************************