غزل
په بیګناه خلکو نور مه اچوئ تورونه
وژلی یم د خپل یار د سترګو ګُزارونه
ټوټې، ټوټې زخمي ځیګر یم آشنا د لاسه
د زړه وینه مې سترګو نه راځي لکه رودونه
ارمان د دیدن وړمه به د ځان سره لحد ته
نورستړی کړم د نن اوسبا انتظاررونه
په ژوند یې لاس رانکړو پس له مرګه به یې څه کړم
په قبر به ایږدی راله ګیډی، ګیډی ګلونه
هیڅوک نه پاتې کیږی فاني دنیا ده ځی به
پاتې به الله وي طاهري او ستا شعرونه
شکرالله طاهري
