(عبدالقاهر جبارخیل سیدنې آسترالیا)

غزل
ستا له سترګو سپیلنی شمه دلبره
تاپسې خو لیونی شمه دلبره
په تهمت داستا دمینې خورنګ رنګ یم
دځان کله سپینا وې شمه دلبره
دجنت وعدې که څوک را سره وکا
له تاکله تیریدی شمه دلبره
عاشقي راباندې داسې چارې وکړې
چې له خپلو نه پردی شمه دلبره
که مې سر ځي که مې مال ځي پروا نشته
زه تا کله پریښودی شمه دلبره
ستا په غم باندې به ورو ورو ویلې کیږم
پتنګ نه یم چې لوږی شمه دلبره
له نری ملا نه که ستا لاسونه تاوه کړم
سر له نوی به ځلمی شمه دلبره
چې په مینه جبارخیل دې ذولانه کړ
خود به داسې وچ لرګی شمه دلبره
                     

پښتنه خاوره

ته هیواد د شاه ځلمو یې
تل ساتلۍ ننګیالو یې
ته غیرت د هر پښتون یې
ته ناموس د توریالو یې
ستاساتنه په مونږفرض دی
مونږ ته پاتې د پلرو یې
قرباني ته دې حاضر یو
ته له خداي پرمونږپیرزویې
ته لوې کورد لوې افغان یې
مونږ ساتلۍ د پردو یې
ستا شمله به اوچت ساتو
ځکه کور د میړنو یې
تل سر لوړ اوسي هیواده
چې ته ځاله د زمرو یې
که له سره پرې تیرنه شوې
جبار خیله بې پښتو یې


ګیله


مړه شوله پښتو د پښتنو ځینې
سترګې مې شرمیږې د پردو ځینې
مونږ باندې پردي هیڅ ملامت ندۍ
مونږ یو کیله مند خپلو پلرو ځینې
ځوې وې دپښتون خودپښتوپه ضد
دا راته ښکاره د تاریخو ځینې
داسې بد نصیبه قام به چیرته وې
مشر پکې نشته د پیړو ځینې
خپله ژبه نه وائې شرمیږې به
ډیر شرم پکار دۍ د پردو ځینې
زه جبارخیل ښه ښکاره پښتون یمه
خیردۍکه پرې ځوړندشم ویښتوځینې