غزل
زړه چې دغـــــــمونو نه وزګــــــــــار نه دی
دلته نو همزولـو! ژوند په کــــــــــار نه دی
ﻻ پــــه زلــــزلـــــــــــو دي پښتنی هيـــــــــلې
ځــــــکه مــــې زړګـی ﻻ په کــــــــرار نه دی
مه ستـــــــايه شاعره ! رنګــــــــــــينی دګل
زړونه چې ژوندي نه شول،بهــــــــار نه دی
څه کــــــــړمــــه رنګـــــــــــونه،قافـــلې دبوی
زړه مــــــــې ننداروته چـې وزګـــــــار نه دی
نشته دی بــــــــې داغــه رنګــــــــينی په کې
دا زهـــــــــــير زړګی مـې څه ګـــــلزار نه دی
ﻻړې کـــه مــــــــنزل ته قــــــــــــــــــافلې دژوند
ځــي به ،خو پښتون غريب بيـــــــــدار نه دی
څــــــــه شو کــــــــــه کاږه شو د غرمو سيوري
ســـــــــترګې يې ﻻ پټې دي،سهــــــــار نه دی
دوسته ! په تلوار ويده پښتون کـــــــړه ويښ
وخت نور دکتــــــــــــــــــو او انتــــــــظار نه دی
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
No comments:
Post a Comment