مجید قرار

غزل
لکه د نوي مين روح په اضطراب جلۍ
رڼو اوبو راوړله پاڼه د ګلاب جلۍ
زړونه ګنده دي په سرکشه زمانه کې اوسو
راسره يوبه نسي لاره د ثواب جلۍ
هلو سلام کوم خبره واوره غوږ ونيسه
درپسې مړ دی دلته زړه د يو جناب جلۍ
مينه اسانه وه، اسانه نه وه، وه که نه وه
په خدای باور وکړه، چې سخت يې کړو خراب جلۍ
تا ته مو وکتل، تر دې مو چې کتلي نه وای
په تش کتو دې کړو په ځان پورې کریاب جلۍ
زما د پوښتنې ځواب راکړه، ستا ادا خو نه ده
چې لا ځوابه وي او نه لري ځواب جلۍ
داسې درتلمه ستا خو شا وه تا خو نه لیدمه
لکه امام درومي په لوري د محراب جلۍ
هو دا منمه ښايسته خو په زړه سخته هم يې
هو دا منمه پرښته يې خو د عذاب جلۍ
ته خلاصه يې د هر حسن نور يې څه پوښتمه
چې کتابونو څه ويلي په دې باب جلۍ
راځه راځه ستا د نازونو بیړۍ نه ډوبوي
زما زړګی څپه څپه لکه درياب جلۍ
واړه رنګونه لري، واړه تصويرونه لري
د يوې پیړۍ د غزلونو انتخاب جلۍ
پرده به څه ستا د ښایست فتنه ارامه کړي چې
پر تا راپرېوځي نورورونی شي نقاب جلۍ
ډېر دې محتاج يو د ذکات مکات دې غمه کوه
د حسن شته دې سږ اوښتي تر نصاب جلۍ


****************************